Assalamualaikum,
Ghabu 21/4 , teman di Ipoh bermesyoghat. Mesyoghat tu adelah mesyoghat tahunan untuk Pk satu peghak daghi kumpulan jenih sekolah macam jenih sekolah teman (tak ghamei 10 oghang je). Biasenye selepas keputusan SPM setiap tahun kume berkumpui untuk berpos motem serte berbincang bagaimane menaikan prestasi kecemerlangan akademik berdasorkan analisis peperiksaan sekolah memasin. Disamping itu juge banyak perkaghe-perkaghe semase yang diperbincangkan untuk kebaikan bersame. Mesyoghat habih jam satu tengah haghi mole daghi pukui sepuluh pagi.
Selepaih makan tengah haghi ade satu majlih lain pulak meraiekan 2 rakan yang dah naik pangkat dan meninggalkan kumpulan kume. Sempene mesyoghat tu kume panggei deme datang untuk satu majlih khas. Teman terkejut bile tetibe ngelih salah soghang rakan yang dimaksudkan terlampo nampak kughuih, teman mencoye ikatan tali pinggangnye dah nyeghut pentelon/seluo. Sambil bersalaman teman tegor, ape baktan jadi ghopeni yop kughuih keghen, hai tak seghonok ke jadi pengetue. Tak tahu le, jawab nye ghengkaih. Lepaih makan kume beghi sikit cenderahati ataih sumbangan deme selame ini. Dan lepaihtu beghi peluang pulak untuk deme berdue beghucap. Ucapan yang pertame didulukan oleh cikgu Mat Zeq. Dalam ucapan die tu menampakkan tande-tande kesebakan meninggal jawatan untuk menjadi guru tingkatan 6 disekolah yang same. Die sebak bukan kerane jawatan tapi layanan pihak pentadbir selama ini (sepanjang menjalan tugaih Pk nye) tekanan yang diteghime. Ucapannye agak panjang juge dalam keadaan yang celum celam kekadang kuat dan kekadang selo untuk mengator tutor kate, jenuh kume nunggunye kut keluo ayo mate mun setitik, tapi meghacun.. Ghaut wajah cikgu mat zeq sayu dalam sabo dan dienye redo ape yang telah berlaku. Teman malaih le nak ngabokan lagi, ini hei masalah dalaman deme. Stop had ini.
Tiba gilo cikgu Amid pulak beghucap yang baru saje dinobatkan sebagei soghang pengetue awei tahun ini. Die dinaikkan pangkat menjadi pengetua di salah sebuah sekolah di Kuala Selangor. Nada ucapan hampir same je (sebak memanjang) dengan cikgu mat zeq tadi. Dalam ati teman ape ke hei demeni seghoper je ghagam ucapannye. Kate cikgu amid, teman tak sangke di hanto ke satu sekolah yang udah ghuntoh (bukan ghuntoh bangunan) dan terpakse beghempaih pulaih untuk membangunkan semole, tapi entah bile moncuinye. Segalenye udah pincang dari segi ughuih tadbir nye. Pelajar yang masuk kesekolah tu pulak ade lah budak yang baik prestasi akdemiknye, selame 10 tahun beroperasi gred purata sekolah pencapaian SPM tak ponah mencapei angka 4 kalo di banding dengan sekolah yang sewaktu denganye. Deme tak patut buat teman ghoper itu hanto kesekolah yang telah sedia ade pelbagei masalah. Kalo teman tolak tawaran kut kene cap pulak, ato teman dianggap engkor peghentah. Jadi teman hadapkan juge le walo bedepan dengan bermacam keghenah dan ghanjo. Teman kelih kelopak matenye tekebei kebei menahan sebak, ayo matenye udah melelih meghecor, tak sedor keghotaih tisu ataih meje dicapeinye dilapnye pelan-pelan. Ha.. itu baghu ye, lain yang ditunggu yang lain pulak yang dapat, ayo mate udah keluo dan tughun dengan sendighi. Dalam ati teman takpe,takpe, ade selonggok lagi tisu depan teman ni, keh...keh..keh.. Teman tak le berniat disini untuk membukak keluhan hatinye lebih lanjut lagi. Tapi teman faham beban tugaih seorang pentadbir bukan nye senang lebih lagi baghu diteghojunkan kesekolah yang dimaksudkan tadi. Lepaih majlih tu, sambei keluo bilik teman sempat nopok bahu cikgu amid bejalan beriringan dan membisikkan, sabo le yop kengkawan dan tuhan tetap bersame dengan mike, deme (KPM) milih mike bukan pilih saje, deme dah teghopong awei-awei mungkin ade sebab dan ade sesuatu kekuatan yang terdapat pade dighi mike. Bile mike berjaye membangun kan sekolahtu nanti, make kepuasan akan datang disitu mike boleh melompat kinje sekuat-kuatnye. Tunggu je le... (nak nguatkan semangat kawan le konon...).
Berbalik pade ucapan deme, faham le teman, yang soghang tak tahan dengan keghenah bos dan yang soghang lagi dah jadi bos nyesei pulak di tempatkan ke sekolah yang tak ponah terpikio dalam kepale hotaknye. Teman tak alami hei macamtu tak beghani nak ngomen lelebih, gini le teman nak ngabo pade kengkawan yang udah jadi bos jangan ade sikap kuku bersalut besi, bio le kuku bersalut kuku juge. Yang pentin kat sekolahtu, hubungan oghang no. 1 dan no. 2 kene kamceng beseghote sokongan dan keghojesame daripade semue warge. Menkalo ini tak ujud, hancor peghui, tunggang langgang dan lingkup sekolah yop, haup jadinye. Mudah je nak ngelih sesuatu sekolah yang hebat. KPI nye kan ade, hasei daghi prestasi akademiknye melalui keputusan peperiksaan awam saban tahun kan.... Maaf,(sekolah teman pun tak sehebat mane) teman ngabo kan je kalo kene pede batang hidung teman belum tentu lagi langit itu tinggi ato ghendahnye.
Sebagei seoghang pengetue, semue kene di kelih dari hei-hei bawah mangkuk jamban sekolah hingge ke ataih puncak tangki ayonye. Senikenye itu ade lah tanggugung jawab dan amanah yang wajib di pikui. Awei-awei lagi sebelah kaki kite weh udah menempah mijak dalam jei. Bukan main-main punye keghoje, semue ditanggung ataih kepale jembale patik. Sebelum sesuatu keputusan/arahan di keluokan kene tengok kighi kanan dulu ataih dan bawah, silap-silap buat keputusan berbalik pade kite. Perasaan sabo nak ade dalam dighi kite, kalo kite tak sabo mahu angkat kaki tobang malam dibuatnye.
Sambei drebar nak kumbaih balik teman terkenang sendighi, ape pun berbalik kite kepade azzawajalla tuhan yang maha berkuase. Tak semudah itu tuhan (dengan kekuaseannye) tughunkan ayat al quran surah al-asri (waktu) dan bersumpah dengannye. ”Demi mase, manusia itu dalam kerugian. Kecuali orang-orang yang beriman dan beramal soleh dan mereka pula berpesan-pesan dengan kebenaran serta berpesan-pesan dengan sabar” Wallahhuaklam.
No comments:
Post a Comment